قربانیان هیروشیما و ناگازاکی خاطره شوم را فراموش نمی‌کنند

   به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما خبرگزاري فرانسه، در گزارشی به قلم کیوکو هاسه گاوا از توکیو نوشت آخرین بازماندگان بمباران اتمی شهر‌های هیروشیما و ناگازاکی ژاپن همچنان تلاش می‌کنند نه تنها آن خاطره شوم را به عنوان درس عبرتی برای بشریت حفظ کنند بلکه آن را به نسل‌های بعدی نیز منتقل کنند.
ژاپنی‌هایی که فاجعه بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی را تجربه کردند و در زبان ژاپنی به «هیباکوشا» شهرت دارند، به مدت چندین دهه در هر فرصتی با یادآوری آن خاطره شوم که توسط توسط آمریکایی‌ها رقم خورد، بر ضرورت پاکسازی جهان از سلاح‌های هسته‌ای تاکید کرده اند.
طبق اعلام وزارت بهداشت ژاپن هنوز هم حدود ۱۳۶ هزار و ۷۰۰ نفر از این افراد در قید حیات هستند، اما میانگین سنی آن‌ها کمی بیشتر از هشتاد و سه سال است. بسیاری از این افراد در روز‌های ششم و نهم اوت سال ۱۹۴۵ که آمریکا حملات اتمی خود را به شهر‌های هیروشیما و ناگازاکی انجام داد، نوزاد یا حتی در شکم مادرانشان بودند.
ترومی تاناکا که از بازماندگان بمباران اتمی ناگازاکی است و اکنون هشتاد و هشت سال دارد می‌گوید:" دیگر هیچ وقت چنین فاجعه‌ای نباید تکرار شود. لازم است که همه مردم واقعیات را درباره آن حملات مرگبار بشوند. "
زمانی که بمب‌های اتمی آمریکا به روی شهر ناگازاکی فروریخت، تاناکا فقط سیزده سال داشت. در این حمله هفتاد و چهار هزار نفر در دم یا در ماه‌های پس از آن کشته شدند. سه روز پیش از این تاریخ اولین حمله اتمی تاریخ توسط آمریکایی‌ها به شهر هیروشیما صورت گرفت و یکصد و چهل هزار نفر را به کام مرگ فرستاده بود.
تاناکا بخش عمده زندگی خود را برای حفظ و بازگو کردن تجربه تلخ خود از حمله اتمی ناگازاکی به این امید صرف کرده است که ساخت و استفاده از سلاح‌های هسته‌ای در جهان ممنوع شود و دیگر چنین حملاتی تکرار نگردد.
«همه ما ناپدید خواهیم شد»
تاناکا می‌گوید: «همه بازماندگان حملات اتمی آمریکا به ژاپن دیر یا زود همگی خواهند مرد، اما لازم است که تجربیات آن‌ها زنده بماند و درس عبرتی باشد برای نسل‌های آینده.»
تاناکا در تشکیل گروه «پروژه حفظ خاطرات هیباکوشا» مشارکت داشته است. هدف از این پروژه ماندگار کردن خاطرات و نوشته‌های بازماندگان بمباران‌های اتمی هیروشیما و ناگازاکی است تا به گفته تاناکا، نسل‌های بعدی بتوانند از آن‌ها در مبارزات خود بر ضد سلاح‌های اتمی استفاده کنند.
در عین حال تاناکا اذعان دارد که غالب اوقات سخنرانی‌های هیباکوشا شنوندگان زیادی ندارد. جیرو هاماسومی هفتاد و چهار ساله نیز از جوانترین بازماندگان بمباران‌های اتمی آمریکا است. زمانی که بمب‌های اتمی آمریکا هیروشیما را با خاک یکسان کرد، جیرو هاموسی هنوز در شکم مادرش بود. در این بمباران پدرش در دم کشته شد. خودش می‌گوید:" حتی یک روز هم بدون فکر کردن به پدرم زندگی نکرده ام. "
وقتی بمب‌های اتمی آمریکا روی هیروشیما فروریختند، پدرش در چند صدمتری کانون بمباران مشغول کار بود. مادرش به همراه بچه هایش تلاش کرد تا خود را به محل کار او برساند، اما «حرارت و بوی گوشت سوخته» اجازه چنین کاری را به آن‌ها نداد. در نهایت آن‌ها چیزی که شبیه جسد او بود پیدا کردند، اما جز سگگ کمربند، یک کلید و کیف پول سوخته اش تنها چیزی بود که توانستند از او پیدا کنند.

«مبارزه تا حذف کامل سلاح‌های هسته ای»
هاماسومی که فوریه سال ۱۹۴۶ متولد شد بر خلاف بسیاری از کودکان دیگر از عوارض و زخم‌های ناشی از قرار گرفتن در معرض تشعشعات اتمی در جنین مادرش جان سالم به در برد. اما این حمله اتمی همه موجودیت و زندگی او را تحت تاثیر قرار داد و همین تجربه ناگوار موجب شد که او و دیگر بازماندگان بمباران‌های اتمی آمریکا بخش اعظم زندگی خود را به تلاش برای حذف سلاح‌های هسته‌ای در جهان اختصاص دهند.
از نظر هاماسومی «چتر هسته ای» که به معنای تضمین حمایت یک کشور توسط یک کشور متحد مجهز به سلاح هسته‌ای است، جز ابر قارچی شکل انفجار اتمی چیز دیگری نمی‌تواند باشد.
به مرور زمان که بازماندگان بمباران‌های اتمی آمریکا در ژاپن پیر می‌شوند، تجربیات و انگیزه خود را به فعالان جوان که بسیاری از آن‌ها از ساکنان هیروشیما و ناگازاکی هستند و با خاطرات بازماندگان این حملات بزرگ شده اند، منتقل می‌کنند.
یکی از آن‌ها میتسوهرو هایاشیدا است که بیست و هشت سال دارد و نوه یکی از بازماندگان بمباران اتمی ناگازاکی است. هایاشیدا به اتفاق بازماندگان بمباران‌های اتمی ژاپن به منظور اطلاع رسانی و آگاه سازی درباره این حملات مرگبار، رویداد‌هایی را برنامه ریزی می‌کند و یک طومار بین المللی برای ممنوعیت سلاح‌های اتمی تهیه می‌کند که تا کنون بیش از یازده میلیون امضا جمع کرده است.
وی می‌گوید: " امروز نوه‌ها و نتیجه‌های بازماندگان بمباران‌های اتمی ژاپن مثل من برای ریشه کنی سلاح‌های هسته‌ای در جهان مبارزه می‌کنند ‏، اما تاثیرگذاری حرف‌های ما هرگز نمی‌تواند تاثیر حرف‌ها و خاطرات بازماندگان این حملات را داشته باشد. لازم است پیش از آن که همه بازماندگان بمباران‌های اتمی ژاپن از میان ما بروند، جهان واقعا در مسیر نابودي کامل سلاح‌های هسته‌ای حرکت کند. "